مطالب ذیل، قسمتی از مصاحبه با مدیر جوان مجموعه ی آب سنگین اراک می باشد.
آب سنگین چیست؟ در واقع آب سنگین همان آب معمولی است با این تفاوت که جرم مولکولی آب سنگین 20 و جرم مولکولی آب معمولی 18 بوده و به جای 2 هیدروژن و یک اکسیژن در آب معمولی (H2O 2) عدد اتم دوتریوم جایگزین شده و D2O را شکل داده است. در حقیقت دوتریوم یک ایزوتوپ از هیدروژن به شمار می رود که به جای هیدروژن در مولکول آب مینشیند. از آنجایی که هر دو ایزوتوپ هستند تفاوت فیزیکی خاصی نداشته اما از لحاظ هستهای تفاوت دارند. آب سنگین پرمصرفترین ایزوتوپ پایدار دنیاست و در حال حاضر استفادههای خیلی زیادی دارد که روز به روز در حال افزایش است.
کاربردهای آب سنگین
در گذشته از آب سنگین تنها به عنوان کندکننده یا سردکننده راکتور آب سنگین استفاده میشد ولی الان استفادههای پزشکی و محیط زیستی و دارویی و بهداشتی و استفادههای لیبلینگ یا نشاندار کردن هم دارد که باعث شده تا مصرف این ماده استراتژیک به شدت بالا برود. نکته دیگر این است که آب سنگین، رادیواکتیو یا رادیودارو نیست و خاصیت تشعشعی ندارد و در واقع یک ایزوتوپ محسوب میگردد. نکته دیگر نیز این است که آب سنگین در طبیعت موجود بوده و در واقع از هر 7 هزار اتم هیدروژن یکی از آنها دوتریوم است یا از هر 7 هزار مولکول آب معمولی یکی مولکول آب سنگین است. کاری که در مجموعه آب سنگین میکنیم استخراج این مولکول است. از هر یک میلیون مولکول آب، 145 مولکول دوتریوم است که به واحد آن PPM میگوییم یعنی آب طبیعی 145 PPM دوتریوم دارد اما اینکه همه این مقدار آب سنگین را بتوان استخراج کرد بستگی به روشهای استخراج دارد.
چرا در راکتور اراک از آب سنگین استفاده می شود؟
«خواص مهم آب سنگین که برای استفاده در راکتور جذابیت پیدا کرده، سبک بودن هسته، جذب کم نوترون، عدم تغییر خواصش مقابل تشعشعات هستهای و عدم واکنش با میله سوخت است و آب سنگین با توجه به این مسئله که 600 برابر کمتر از آب معمولی نوترون جذب میکند این توانایی را به سوخت میدهد که نیازی به غنیسازی اورانیوم برای سوخت راکتور نباشد و آب سنگین به تنهایی در کنار اورانیوم طبیعی پالایش شده قرار میگیرد و هم رادیو ایزوتوپ میدهد و هم امکان تولید برق دارد.»
ایران، عراق، کره شمالی و سوریه در لیست سیاه صادرات آب سنگین آمریکا
گویا در زمینه صادرات و واردات آب سنگین در دنیا نیز محدودیتهای شدیدی برقرار است. رئیس مجتمع در این مورد میگوید: «آمریکا قوانینی به نام NRC دارد که این قوانین کشورها را از حیث دسترسی به آب سنگین به 3 دسته تقسیم کرده است؛ دسته اول کشورهایی هستند که شرکتهای آمریکایی اجازه صادرات آب سنگین به آنها را ندارند مثل ایران، عراق، کره شمالی و سوریه. کشورهای دسته دوم آنهایی هستند که شرکتهای آمریکایی در سال مجوز صادرات 25 کیلوگرم آب سنگین به آنها را دارند مثل هند، میانمار، افغانستان، رژیم صهیونیستی و کشورهای دسته سوم که سختگیری کمتری در مورد آنها وجود دارد حداکثر میزان صادرات آب سنگین یک تن در سال است و شما میتوانید این عدد را با 20 تن آب سنگینی که در حال حاضر در کشور در مجتمع آب سنگین در حال تولید است مقایسه کنید.»
یکی از نکات پر افتخار برای ما ایرانیان در هر فنآوری و دانشی، پیشرو بودن در آن عرصه در دنیاست. در مورد تولید آب سنگین نیز مدیر مجتمع آمار جالبی دارد. او میگوید: «ایران بعد از کشورهایی همچون آمریکا، روسیه، چین، هند،آرژانتین، رومانی، کانادا و... نهمین کشوری بود که در دنیا آب سنگین تولید کرد اما در حال حاضر در دنیا 5 کشور همچنان آب سنگین تولید میکنند البته در حال حاضر به غیر از راکتور آب سنگین که یک نیاز اولیه به آب سنگین دارد و نیازش تامین شده، چندصد کیلوگرم آب سنگین هم برای مصارف غیر راکتور تولید میکنیم که البته به صورت ترکیبات آب سنگین به نام «دوتره» عرضه میشوند.»
سایت مشرق نیوز94/6/11
منبع: ویژهنامه شاهکار ایرانی روزنامه خراسان
روزنامه کیهان 94/6/3
چند روز بعد از عملیات بود...
یه نفر رو دیدم که کاغذ و خودکار دستش بود...
هر جا می رفت همراه خودش می برد...
از یکی پرسیدم، این بچه چشه...
گفت: آر پی جی زن بوده...
توی عملیات اون قدر آر پی جی زده که دیگه نمی شنوه، باید براش بنویسی تا بفهمه...
گوش هاش رو داد تا چشم و گوشمون باز بشه...
چشم و گوش مون که باز نشد هیچ...
بماند...
پنجشنبه گذشته، آقای دکتر روحانی در ضیافت افطار با استانداران و معاونان وزرا، که همزمان با سالروز میلاد حضرت امام حسن مجتبی علیهالسلام بود، شرایط کنونی کشورمان را با دوران امام حسن(ع) مقایسه کرد و بیآن که برای این مقایسه، دلیل و سند و نمونهای ارائه کند از صلح آن حضرت به عنوان الگویی یاد کرد که میتواند برای این روزهای کشورمان نیز کارساز و گرهگشا باشد.
آقای رئیسجمهور گفت: «امام حسن(ع) تصمیمی گرفتند که مقام معظم رهبری از آن با عنوان نرمش قهرمانانه یاد کردند. زمانی که امام مجتبی(ع) تصمیم به صلح گرفتند، یکی از یاران امام علی(ع) پیش ایشان آمد و گفت؛ ایکاش من مرده بودم و این منظره را نمیدیدم. امام در پاسخ وی گفت؛ وقتی دیدم اکثریت مردم این - صلح با معاویه- را میخواهند، نخواستم چیزی که مردم نمیخواهند بر آنها تحمیل شود... امام مجتبی(ع) آن تصمیم سخت را اتخاذ کردند و ما هم باید راه و مسیر امام مجتبی(ع) را دنبال کنیم»!
درباره اظهارات جناب روحانی گفتنی است:
الف: در این که صلح امام حسن علیهالسلام با توجه به شرایط آن زمان، عاقلانهترین و شجاعانهترین تصمیم بوده است، جای کمترین تردیدی نیست ولی با عرض پوزش مقایسه آقای رئیسجمهور در هر دو بخش «مفهوم» و «مصداق» نابجا و از نوع قیاسمعالفارق است.
در دوران امام حسن علیهالسلام تقریباً تمامی سرداران سپاه ایشان، با تطمیع و تهدید معاویه، اردوگاه حضرت را ترک کرده و به دشمن پیوسته بودند و از سوی دیگر مردم در آن زمان نیز به دلیل بیبصیرتی و فریبخوردگی، دست از حمایت امام مظلومما(ع) کشیده و یا جانب بیتفاوتی برگزیده بودند. آیا شرایط کنونی ایران اسلامی با آن دوران کمترین شباهتی دارد؟ کدامیک از فرماندهان و سرداران سپاه و ارتش و بسیج -نستجیربالله- خود را به دشمن فروخته و میدان را به نفع حریف ترک کردهاند؟! آنان که اگر اجازه ولی امر مسلمین و فرمانده کل قوا را واجب نمیدانستند، تاکنون هزاران بار بر دشمن تاخته بودند و به قول حضرت آقا، برای جنگیدن با دشمنان لحظهشماری میکنند و چه وصفالحال است این بیت که در حماسه بینظیر 9 دی زیرتصویر حضرت آقا نقش بسته بود؛
این گردبادهای به غیرت درآمده
تسلیم رهبرند که طوفان نمیکنند
و از سوی دیگر باید از جناب روحانی پرسید حضرتعالی از کدام مردم سخن میگویید؟ مگر حضور حماسی و ایثارگرانه ملت را در تمامی روزهای حادثه شاهد نبودهاید؟ و مگر عبور آنها از عقبههای سخت و نفسگیر را مشاهده نفرمودهاید؟!
آمیختگی شور و شعور تودههای میلیونی مردم در تشییع اخیر شهدای غواص را چگونه با دوران امام حسن(ع) قابل مقایسه میدانید؟! کاش میدانستید چه غلغلهای است از مراجعه جوانان برای اعزام به جبهههای نبرد علیه تکفیریها و صهیونیستها و سعودیها و ...؟! و کاش میدیدید راضی کردن آنها به بازگشت و ... تا چه اندازه برای فرماندهان سپاه و ارتش و بسیج سخت و دشوار است و...
خدا بر درجات امام راحلمان(ره) بیفزاید که میفرمودند «من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و تودههای میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسولالله(ص) و مردم کوفه در عهد امیرالمومنین(ع) هستند.»
ب: بسیار بعید است که جناب رئیسجمهور از واقعیت جامعه امروز ایران و شیفتگی تودههای مردم به اسلام و انقلاب بیخبر باشند. بنابراین مقایسه مورد اشاره و نتیجهگیری از آن را با چه منظوری پیش کشیدهاند؟ مردم این مرز و بوم که از ایستادگی و مقاومت خود اطمینان دارند و مقایسه جناب رئیسجمهور را اشتباه فاحش میشمارند و از سوی دیگر، دشمنان بیرونی هم، ملت مسلمان و مقاوم ایران را میشناسند و آقای رئیسجمهور میداند که آنها نیز تحلیل ایشان را باور نخواهند داشت. پس چه ماجرایی در پیش است که دکتر روحانی را به ارائه این تفسیر و مقایسه غلط کشانده است؟
با عرض پوزش از رئیسجمهور محترم، مقایسه یاد شده به این تردید دامن میزند که ایشان در چالش هستهای چاره کار را تن دادن به باجخواهی دشمن دیدهاند و برای توجیه آن، پای امام حسن علیهالسلام را به میان کشیدهاند! همین جا گفتنی است که مراجعه به تاریخ، اگر برای «شبیهسازی»! باشد، نه فقط خطا، بلکه خطرناک است اما چنانچه این مراجعه برای «شبیهیابی» باشد، نام آن عبرتگیری و درسآموزی خواهد بود، که متاسفانه باید گفت؛ مقایسه جناب رئیسجمهور بیآنکه بخواهند یا بدانند، از نوع اول است.
کاش آقای روحانی فقط یک مرور گذرا بر متن پیمان صلح امام حسن(ع) نیز داشتند و آن را با توافقنامههای ژنو و لوزان مقایسه میکردند و سپس درباره صلح آن امام بزرگوار اظهارنظر میفرمودند.
یادداشت روز روزنامه کیهان - 94/4/16